Dedal tęsknił jednak za swą ojczyzną. Gdy ukończył
budowę, poprosił Minosa o pozwolenie powrotu do kraju. Jednak Minos
bardzo Go cenił nie chciał się zgodzić, aby opuścił Kretę. Zatem nie
pozostało mu nic innego, jak użyć podstępu, żeby wydostać się z wyspy.
Zbudował dla siebie i swojego syna Ikara, skrzydła z ptasich piór,
zlepionych woskiem, które miały unieść ich w powietrze i pomóc znaleźć
się w utęsknionej ojczyźnie.
Zanim wyruszyli w drogę Dedal ostrzegał syna, aby nie leciał zbyt blisko
słońca, ponieważ może ono roztopić wosk, a wówczas powylatują pióra,
ale również, żeby nie leciał za nisko, gdyż wtedy pióra mogą nasiąknąć
wilgocią i staną się zbyt ciężkie.
W końcu wzbili się w powietrze, realizując tym samym odwieczne morzenie
człowieka o lataniu. Niestety mimo przestróg ojca, Ikar zachwycony
podniebnym lotem, wzbijał się coraz wyżej i bliżej słońca. Wosk się
stopił, a Ikar spadł i poniósł śmierć. Dedal zaś doleciał do swej
ojczyzny.
Później Ojciec odnalazł szczątki syna na wyspie, którą nazwał Ikarią, a morze dookoła niej Ikaryjskim.
Mit ten ukazuje odwieczne morzenie człowieka o lataniu, ale poza tym
przedstawia również dwie postaci reprezentujące dwie odmienne postawy
ludzkie. Dedalla-bardzo dojrzałą, i Ikara- szalonego młodzieńca, który
żyje i zachwyca się chwilą.
Spokój, opanowanie i wytrwałość – to cechy Dedala. Jest on także
człowiekiem bardzo mądrym i wykształconym, doskonale znającym prawa
przyrody i kierujący się rozsądkiem oraz rozwagą. Obok niego możemy
zaobserwować postać jego syna Ikara – rozmarzonego młodzieńca,
zafascynowanego cudownymi zjawiskami i światem, kochającego ryzyko. Jest
on osobnikiem diametralnie różnym od swojego ojca.
Mamy przedstawionego ojca i syna, czyli zderzenie rozsądku, dojrzałości z młodzieńczym idealizmem.
Mogę stwierdzić, iż takie postawy nie są chyba nikomu obce, były są i będą znane każdemu.
Dedal to wzór rozwagi i opanowania, stąd też nasuwa się stwierdzenie, iż
w życiu należy kierować się takimi właśnie zasadami i należy słuchać
rad ludzi starszych i doświadczonych.
A może lepiej uczyć się na własnych błędach?
Przecież upadek nie zawsze musi oznaczać porażkę?
Podsumowując „Mit o Dedalu i Ikarze, stwierdzam, że ukazuje on wiele
przeciwieństw, jakie cały czas spotykamy we współczesnym świecie, a są
to fantazja i rzeczywistość, lekkomyślność i rozwaga, marzenia i
doświadczenie, młodość i dojrzałość, życie i śmierć, a także radość i
cierpienie.
Wybrałem ten mit, dlatego, gdyż uważam, że Dedal jest osobą godną
naśladowania. Możemy nauczyć się od niego wielu wspaniałych rzeczy i
godnych sposobów postępowania, których tak bardzo brakuje w obecnym
świecie. Wspaniale byłoby abyśmy i my w obecnych czasach mogli pochwalić
się tak wspaniałymi worami stanowiącymi przykład dla młodego pokolenia.
dzięki, pomocne bo nigdzie indziej nie mogę znaleźć różnych mitów
OdpowiedzUsuń